Ook ik zie het soms even niet meer zitten!
Het jaar 2022 is voor mij een bewogen jaar geweest. Ik ben begin van het jaar gescheiden. Een zoektocht naar een huis was al eerder begonnen en ondanks mijn ruim 13 jaar inschrijfduur was het toch nog een behoorlijke uitdaging.
Ik heb begin van het jaar naast mijn studie Holistisch Therapeut nog de opleiding/training BRTT & TRB en NLP gevolgd en afgerond. Best pittige opleidingen waarbij alles zelf ondergaan, zelfreflectie en heling bovenaan stonden op het lijstje.
Eindelijk dat huisje
2 weken voor de start van de zomervakantie, na een voor mij hele lange zoektocht, kreeg ik dan het goede nieuws en gelijk de sleutels van mijn nieuwe huis. Hoe ik het heb gedaan weet ik niet maar 2 dagen voor de vakantie was mijn huis klaar en ben ik verhuisd met mijn 3 kinderen en hond, zij zijn de helft van de tijd bij mij.
Mijn moeder zei: Dit gaat op zijn Nina’s.
In tijd van leveringsproblemen staat bij mij in nog geen 2 weken tijd een heel huis klaar om bewoond te worden. Bijna 24/7 geklust, gelukkig ook met veel hulp van mijn lieve familie en vrienden.
Nieuw leven
Weinig tijd om uit te rusten en te wennen, de zomervakantie begon direct en op mijn werk was het ontzettend druk. Even doorzetten, komt goed. De tweede 3 weken van de vakantie waren de kinderen bij hun vader. Ik heb in die weken de laatste spullen verhuisd, heb ik gewerkt en ben ik vooral bezig gebleven. Natuurlijk heb ik ook leuke dingen met vriendinnen gedaan en heb ik genoten van mijn nieuwe leven.
Toen in september de scholen weer begonnen hoopte ik op meer structuur en rust.
Helaas overleed mijn oma in september en dat heeft ondanks onze niet geweldige band een behoorlijke indruk op mij gemaakt (lees blog) en daarnaast moest ik in die tijd verslagen inleveren en een theoriexamen doen. Nog geen rust dus.
Emoties, herinneringen, heling, zelfreflectie,
Eind november heb ik de opleiding tot Holistisch Therapeut afgerond maar ook weer een nieuwe opleiding begonnen over Systemisch Werk. Nee, nog even niet bijkomen want ook deze laatste opleiding staat in het teken van zelf ondergaan en waar ik in de andere opleidingen nog mijn issues kon kiezen is er hier geen weglopen aan. Confrontaties, emoties, herinneringen, heling, zelfreflectie, er komt geen eind aan. Deze impact had ik niet voorzien terwijl dit toch de reden was dat ik deze opleiding ben gaan doen.
Al met al een jaar waarin er zoveel is gebeurd dat ik het zelf bijna niet meer kan bijhouden.
Met verandering komt afscheid en bij afscheid hoort verdriet
Laat ik vooropstellen dat ik blij ben met alle keuzes die ik heb gemaakt en ik ben ook zeker niet ongelukkig, ik ben eigenlijk heel gelukkig. Mooie (nieuwe) mensen om me heen, mooie gebeurtenissen, het leven lacht me toe. Maar het is wel een jaar om toch wel even bij stil te staan. Met verandering komt afscheid en bij afscheid is er verdriet ook al sta je daar volledig achter. Een nieuw leven zijn nieuwe uitdagingen en nieuwe kansen.
Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik even een pauze moet inlassen. Niet werken is geen geld en dat is best spannend. Ik kies voor de middenweg en ik sluit de hele maand december mijn praktijk maar blijf mijn andere baan nog even ernaast doen. Dan denk je tijd over te hebben, maar nee. Met alle feestdagen in zicht zijn er overal feestjes en activiteiten voor de kinderen die voorbereiding nodig hebben. Daarnaast nog legio andere zaken die mijn aandacht vragen.
Gelukkig heb ik een mooi vooruitzicht. De eerste week van januari ben ik echt vrij! Echt, echt vrij, geen werk, geen kinderen alleen me, myself and I.
Ik kijk er naar uit. Een hele lege agenda, niks in de planning op 1 of 2 dingen na maar daar haal ik alleen maar energie uit, dat mag. Genieten met een grote G! dat is wat ik ga doen.
Overspoeld door ONRUST
Toen was het zover, maandagochtend, ik werd wakker. Waar ik normaal op een vrije dag heerlijk wakker word, geniet van de stilte, word ik nu overspoeld door ONRUST. Alleen maar onrust. Mijn hoofd gaat alle kanten op. Ik kan het niet eens navertellen. Ik moet niks, maar ik moet toch wat, wat ga ik doen, waar ga ik heen, wat moet ik afmaken, ik ga werken, nee ik mag niet werken, ik ben vrij, ik moet genieten, maar ik geniet niet, wat nu?
Dit heb ik nog nooit gehad. Ik kreeg gelukkig een appje dat 1 van de kinderen iets was vergeten of ik dat even kon langs brengen. Ja natuurlijk, ik heb toch niks te doen. Aan de andere kant wilde ik dit ook weer niet want dan ging ik weer wat doen. Maar he, hier kon ik niets aan doen.
Dus ik de spullen langs gebracht. In de tussentijd maar malen wat ik moest gaan doen. Vriendin geappt of ze tijd had voor een bakkie, maar ze kon niet. Andere vriendin gebeld, die nam niet op, KAK, wat nu?
Toch maar naar huis. Hele huis opgeruimd, kan toch niet stilzitten. Uiteindelijk kreeg ik een spontane visite, dat was een zeer welkome afleiding. Maar daarna viel ik direct weer in die onrust en malende gedachten.
Geen perfecte mix
Natuurlijk weet ik dondersgoed waar dit vandaan komt. Ik heb het afgelopen jaar alleen maar gebikkeld, vooral doorgaan en geen tijd genomen om even stil te staan bij alle ervaringen, veranderingen, emoties etc.
Die emoties kwamen deze week, en in alle hevigheid. Gooi daar een naderende volle maan bij en dat ik ongesteld moest worden (daar kwam ik achteraf achter), kan je vertellen ,dat is geen perfecte mix. Ook niet voor de mensen die me heel na staan.
Stoppen met alles
Niets was meer oké en ik wilde stoppen met mijn praktijk, want wat kan ik nu en waarom zou het goed gaan. Ik wilde stoppen met vriendschappen, met alles. Wanneer iemand niet reageerde of niet reageerde zoals ik had gehoopt kon ik alleen maar huilen en boos zijn (op mezelf weliswaar). Donker, ik zag het allemaal niet meer zitten. Ik heb me opgesloten in huis, ik ben naar buiten gegaan, huilend in slaapgevallen en dat allemaal in een week tijd. Gelukkig heb ik ook een paar heerlijke momenten gehad deze week maar die momenten maakten dat mijn dalen extra zwaar waren, dus met recht een rollercoaster week waarin ik het echt even niet meer zag zitten. Dat ik me, toen ik op het strand liep, bedacht hoe het zou zijn als ik me liet meenemen op de golven, als ik nu gewoon de zee in zou lopen en er niet meer zou zijn.
Niet dat je je nu zorgen moet maken hoor. Het gaat goed met me. Heel goed zelfs.
Relativeren, ventileren en niet blijven hangen
Ik wil alleen maar duidelijk maken dat we allemaal wel eens een rot dag of week hebben. Waarbij allerlei gedachten met ons aan de haal gaan.
Blijf er alleen niet in hangen.
Voor mijn gevoel heb ik in een week tijd een heel jaar doorgemaakt en ik ben er weer. Ik heb mijn prioriteiten weer duidelijk, weet weer wat ik wil en wat ik daarvoor moet doen. Ik weet waar mijn aandacht heen mag en dat voelt fijn en geeft rust.
Probeer te relativeren. Je bewust zijn van je gedachten dat, ook al zijn ze voor dat moment misschien echt voor jou, ze misschien wel niet realistisch zijn en dat de werkelijkheid weleens heel ander kan zijn. Probeer maar gewoon eens te ventileren hoe je je voelt want een ander kan het niet ruiken. Je zal je verbazen over de reacties die je kan krijgen. Die zitten waarschijnlijk mijlen ver van waar jij dacht dat ze zaten.
Reflecteren
Blijf proberen te reflecteren.
Dat is misschien wel het meest moeilijke. Ik heb mij de hele week afgevraagd: Wat gebeurt er nu met mij, waarom voel ik me zo, wat wordt er in mij aangeraakt? Heb ik dit eerder gevoeld, wanneer, hou oud was ik toen? Wat was er toen? Wat had ik toen nodig? Ook daar irriteerde ik me dan wel weer aan en je raadt het al? De volgende vraag dan weer: “Waarom irriteer ik me daar dan weer aan.” Soms kun je ook te veel reflecteren 😂
Moraal van het verhaal, hoe leuk het er aan de buitenkant ook allemaal uitziet en hoe leuk het ook klinkt. Hoe groot de glimlach ook op mijn gezicht is. Hoe hard ik ook bezig blijf, hoe sterk ik ook ben, hoe goed ik zelf weet hoe het werkt, ook ik ben maar een mens en ook ik zie het soms even niet meer zitten!
Gelukkig kan ik door alles wat ik heb geleerd, losgelaten, opgeruimd en geheeld veel sneller weer alles bij elkaar pakken en verder gaan. Dat doe ik dus ook. Weer gegroeid en weer één (of meer) stap(pen) verder dan ruim een week geleden.
Liefs Nina
