Waar was je? Daar staan mijn ouders, naast elkaar. Ik ga voor ze staan en kijk mijn vader aan. Op dat moment breek ik. Ik kan niet meer op mijn benen staan en val letterlijk op mijn knieën op de grond. Ik kan alleen nog maar huilen. Alsof alle pijn,verdriet en emoties...
Wat neem jij mee naar je werk? 🐦🔥 de strikt-gescheiden-prive-werk houding🐦🔥 de ik-doe-het-wel-dan- komt-het-goed houding🐦🔥 de ik-maak-overal-een-feestje-van houding🐦🔥 de ik-val-niet-op houding🐦🔥 de-stille-harde-werker🐦🔥 en ga zo maar door.. Wie neem jij mee naar...
Van hard, statig, tikkeltje autoritair naar zachtheid in je gezicht en rust in je lijf. Je uitstraling is hard, statig, vol zelfvertrouwen, kin omhoog, tikkeltje autoritair. Ik ben niet onder de indruk, misschien omdat ik het ergens wel herken en ik heel goed weet dat...
Ik zie je een beetje vertwijfeld staan, af en toe een beetje bijtend op je nagels, zenuwachtig, loyaal aan je ouders.
Je kijkt naar de vloerankers op de grond. Ik heb gevraagd om voor ieder lid uit je gezin van herkomst een vloeranker neer te leggen. Niet te veel over nadenken, maar gewoon zoals het voor jou voelt. En zo liggen je vader, je moeder je broers, je zussen en jijzelf ineens in een opstelling voor je op de grond.
Ik vraag aan jou: “En wat valt je op? Hoe voelt het wanneer je hiernaar kijkt?”
Waar was je? Daar staan mijn ouders, naast elkaar. Ik ga voor ze staan en kijk mijn vader aan. Op dat moment breek ik. Ik kan niet meer op mijn benen staan en val letterlijk op mijn knieën op de grond. Ik kan alleen nog maar huilen. Alsof...
Wat neem jij mee naar je werk? 🐦🔥 de strikt-gescheiden-prive-werk houding🐦🔥 de ik-doe-het-wel-dan- komt-het-goed houding🐦🔥 de ik-maak-overal-een-feestje-van houding🐦🔥 de ik-val-niet-op houding🐦🔥 de-stille-harde-werker🐦🔥 en ga zo...
Van hard, statig, tikkeltje autoritair naar zachtheid in je gezicht en rust in je lijf. Je uitstraling is hard, statig, vol zelfvertrouwen, kin omhoog, tikkeltje autoritair. Ik ben niet onder de indruk, misschien omdat ik het ergens wel...
Ik zie je een beetje vertwijfeld staan, af en toe een beetje bijtend op je nagels, zenuwachtig, loyaal aan je ouders.
Je kijkt naar de vloerankers op de grond. Ik heb gevraagd om voor ieder lid uit je gezin van herkomst een vloeranker neer te leggen. Niet te veel over nadenken, maar gewoon zoals het voor jou voelt. En zo liggen je vader, je moeder je broers, je zussen en jijzelf ineens in een opstelling voor je op de grond.
Ik vraag aan jou: “En wat valt je op? Hoe voelt het wanneer je hiernaar kijkt?”
een bewogen jaar-
ik bedacht me hoe het zou zijn als ik me liet meenemen op de golven, als ik nu de zee in zou lopen en er niet meer zou zijn
Bruiloften en begrafenissen brengen sluimerende en onderliggende irritaties en emoties naar boven die niet altijd even terecht zijn. Ze zijn voer voor nieuwe ruzies gebaseerd op oude pijnen, emoties, overtuigingen en aannames.
Het makkelijkste is wijzen naar mijn kind, roepen dat het niet aan mij ligt.
Eerlijk durven zijn en inzien dat ik als moeder een rol heb is confronterend…
Al jong voelde ik aan wat er om me heen gebeurde. Eerst te jong om me te verwoorden. Later snapte ik er niks meer van omdat men niet hun ware emoties toonden zodat ik aan mezelf ging twijfelen.
Daar zat ik dan voor de derde keer, in de wachtkamer. Ik was bij de huisarts geweest, niet voor mezelf maar voor mijn zoontje van een paar weken oud. Mijn eigen klachten wuifde ik weg. De volgende dag belde de huisarts hoe het ging...
Wil jij max 1x per maand mijn nieuwsbrief ontvangen schrijf je dan snel in.