In te zetten bij: slecht slapen, stoppen met roken, huidproblemen, afvallen, verslavingen, stress, money mindset, belemmerende overtuigingen, (vage) fysieke klachten, kinderwens, ondersteuning bij chronische ziekten, je kan het zo gek niet bedenken en NEI kan je inzicht geven, je klachten verminderen of zelfs verhelpen.
Met NEI, Neuro Emotionele Integratie, ga je naar de oorsprong van je emotionele problemen, fysieke klachten, onverwerkte incidenten en traumatische gebeurtenissen en deze met zachte hand helen.
Oude patronen, belemmerende gedachten, gebeurtenissen worden losgelaten zodat fysieke, emotionele, mentale en energetische klachten verminderen en soms zelfs helemaal verdwijnen.
Met NEI,Neuro Emotionele Integratie, heb je geen lange praatsessies, geen trauma herleving. Wel naar de angel van de klacht en deze loskoppelen van het hier en nu.
Vitmanine tekorten, voedselintoleranties of allergien kunnen ook met de biotensor worden bekeken. (Let op: ik vervang niet de (huis) arts, bij (ernstige) klachten altijd je eigen arts raadplegen).
Hoe werkt NEI nu eigenlijk?
Er is een (heftige gebeurtenis. Wanneer jouw hersenhelften goed samenwerken is er niks aan de hand en krijgt deze gebeurtenis een mooi plekje. Maar je hersenhelften werken niet altijd goed samen, Ze hebben een error en het trauma zet zich vast in je lichaam.
Je merkt niet altijd gelijk iets. Maar door de jaren heen ontwikkel je (vage) pijntjes, ziekten, patronen, belemmerende overtuigingen. Klachten kunnen vaak niet opgelost worden omdat er geen aantoonbare oorzaak is. Althans in de reguliere zorg. De Traditionele Chinese Geneeskunde kijkt hier heel anders naar. En NEI is hierop gebaseerd. Kijkend naar waar je eerste, originele trauma is vastgezet en deze loskoppen van het hier en nu. Helen in de kern,
Wat levert het je op?
Verlichting van je klachten (verdwijnen van klachten is ook absoluut mogelijk)
meer rust in hoofd en lijf
zelfhelend vermogen wordt gestimuleerd
inzicht in patronen en overtuigingen en waar ze vandaan komen, zo kun je herhaling voorkomen
eindelijk starten aan die nieuwe uitdaging op je werk
je dromen volgen zonder te denken: ” Ja maar”
je durft stappen te zetten, voor jezelf te kiezen
HIeronder een korte uitlegplaat over NEI. Vragen? Stuur gerust een mailtje of een appje (06-41998424).
Ik kijk er naar uit om samen met jou aan de slag te gaan. Tot snel!
Daar staan mijn ouders, naast elkaar. Ik ga voor ze staan en kijk mijn vader aan. Op dat moment breek ik. Ik kan niet meer op mijn benen staan en val letterlijk op mijn knieën op de grond. Ik kan alleen nog maar huilen. Alsof alle pijn,verdriet en emoties die ik nooit heb toegelaten in al die jaren, er op dat moment uitkwamen. “Waar was je! Godverdomme waar was je toen ik je nodig had! Waarom heb je mij niet opgevangen. Waarom heb je mij niet weggehaald?!” Is het enige wat er de hele tijd door mijn hoofd gaat.
Ik hoorde achter mij de trainer: “We voelen de pijn en dat er HEEL veel speelt maar we moeten de oefening afmaken. “ Ik probeer weer op mijn benen te gaan staan herpak mijzelf. Spreek netjes de zinnen uit die de trainer mij voorzegt.
Wat de zinnen precies waren, dat weet ik niet meer. Maar de helende zinnen zorgden wel voor rust in mijn lijf.
Dit was een kleine 2 jaar geleden. Ik had in mijn ogen al best wel wat ervaring met Systemisch Werk, naar opstellingen avonden geweest, gelezen, in mijn opleiding oefeningen gedaan. Ik weet systemisch hoe het zit. Mijn hoofd snapte wat er is gebeurd en dat mijn vader ook alleen maar heeft gehandeld zoals hij dacht dat het beste was. En natuurlijk had ik er wel eens over nagedacht waar hij was toen het bij ons thuis niet goed ging. De nieuwe vriend van mijn moeder was geen leukerd zullen we maar zeggen (zachtjes uitgedrukt). Maar ik bedacht mij dan, heel systemisch, dat mijn vader ook vanuit juiste intenties heeft gehandeld. Al vond ik die juiste intenties soms wel ver te zoeken. Ik bedacht mij dan weer: ik ben 50% mijn moeder en 50% mijn vader. Ik accepteer zijn (aan)deel en buig voor zijn lot.
Nou klinkt geweldig toch? In mijn hoofd absoluut wel.
Maar toen ik daar stond, voor mijn vader (niet mijn echte, maar de representant) voelde ik alles. Ik had nog nooit de emoties gevoeld en ze er laten zijn.
Ons hoofd kan alles bedenken. Dat wil niet zeggen dat er dan ook een vertaalslag naar je lichaam is. Wat in mijn ogen echt nodig is om trauma te kunnen verwerken.
Waar was je? Dàt gemis voelen tot op het bot was nodig om los te kunnen laten. Weer een stukje geheeld in plaats van weggedrukt.
🐦🔥 de strikt-gescheiden-prive-werk houding 🐦🔥 de ik-doe-het-wel-dan- komt-het-goed houding 🐦🔥 de ik-maak-overal-een-feestje-van houding 🐦🔥 de ik-val-niet-op houding 🐦🔥 de-stille-harde-werker 🐦🔥 en ga zo maar door..
Wie neem jij mee naar je werk?
Je vader, je moeder, broer, zus, opa , oma?Nee, natuurlijk niet echt, zou wat zijn als we allemaal onze familie fysiek mee zouden nemen.
Maar wie neem je onbewust mee?
🐦🔥 Durf jij je te verbinden met de mensen op je werk? Voel jij je op je gemak/veilig op je werk? Durf je fouten te maken? Herken je dat ergens van? Heb je dat ergens gemist? 🐦🔥 Waarom regel jij het altijd wel? Welk appèl wordt er op je gedaan. Wat gebeurt er als je nee zou zeggen? Hoe voelt dat? 🐦🔥 Wat gebeurt er als er een dag geen feestje is? Geen vrolijke noot? Wat doet dat met jou? 🐦🔥 Wat gebeurt er als je op de voorgrond treedt, waar ben je bang voor? Wat is je verlangen? 🐦🔥 Voor wie ben jij zo hard aan het werk? Waarom val je niet op? Is dat iets wat je herkent van vroeger van jezelf of bij een van je ouders, opa’s oma’s.
Zomaar eens wat vragen die je jezelf kan stellen als het even niet zo lekker loopt op je werk. Wat gebeurt er nu echt? Waardoor wordt je getriggerd? Komt het echt door de ander of zit het stiekem bij jou?
Voor wie ben je aan het werk?
En er is geen goed en fout. We nemen allemaal onze eigen familie mee, onze eigen normen en waarden, patronen, overtuigingen, overlevingsmechanismen. De kunst is bewustwording hierop. Hierdoor kijk je milder naar jezelf en sta je misschien ook open om te zien waarom een ander doet wat hij doet.
Automatisch verandert jouw houding en blik en misschien nog wel meer
Durf naar jezelf te kijken. Kan je hier wat hulp bij gebruiken? Laat het mij weten via DM, mail, whatsapp, website.
Van hard, statig, tikkeltje autoritair naar zachtheid in je gezicht en rust in je lijf.
Je uitstraling is hard, statig, vol zelfvertrouwen, kin omhoog, tikkeltje autoritair.
Ik ben niet onder de indruk, misschien omdat ik het ergens wel herken en ik heel goed weet dat het een masker is dat je opzet.
Je vertelt dat je leidinggevende bent bij een bedrijf en dat je er altijd zoveel last van hebt als je op je strepen moet staan. Dat doe je liever niet, het geeft je een zo niet fijn gevoel, wie ben ik om dat te doen, welk recht heb ik. Je hebt dat gevoel niet een beetje en alleen op dat moment, maar nog dagen erna.
Ik vraag jou of je dat gevoel naar boven kan halen en om daar bij te blijven. In te ademen en dat gevoel in heel je lijf te voelen. Ook vraag ik of je dit gevoel herkent van vroeger.
Ineens “zie” ik een lampje boven je hoofd. Je doet je ogen open en zegt dat je dit kent van een situatie met je vader. Je bent jarig en krijgt te horen dat je je cadeautje alleen krijgt omdat je jarig bent niet omdat je nou zo leuk bent.
Je wilt het uitleggen. Ik vraag je in stilte naar dat moment en dat gevoel te gaan. Er gewoon even bij te blijven. Een paar keer goed in en uit te ademen. Ik laat je de woorden “ Ik mag er zijn” uitspreken en zie je steeds meer in je lijf zakken.
De volgende dag zie ik je weer. Je draait je om en ik zie een totaal ander mens! Lichtjes in je ogen, zachtheid, een beetje ondeugend, rust in je gezicht en in heel je lichaam, de hardheid is verdwenen.
Wat een transformatie!
Vaak vinden reacties, emoties, gevoelens in huidige situaties hun oorsprong in je jeugd, soms zelfs bij je (voor)ouders.
Het is jouw innerlijk kind dat reageert in plaats van de volwassen jij. Hij/zij probeert te helpen op de oude manier. Dat overlevingsmechanisme werkt je nu, in je volwassen leven, tegen.
Zou jij ook meer inzicht in een situatie willen? Dit kan 1 op 1 maar ook in een groep. Kijk op mijn website voor data of boek een afspraak bij mij om samen aan de slag te gaan.
Ik zie je een beetje vertwijfeld staan, af en toe een beetje bijtend op je nagels, zenuwachtig, loyaal aan je ouders.
Je kijkt naar de vloerankers op de grond. Ik heb gevraagd om voor ieder lid uit je gezin van herkomst een vloeranker neer te leggen. Niet te veel over nadenken, maar gewoon zoals het voor jou voelt. En zo liggen je vader, je moeder je broers, je zussen en jijzelf ineens in een opstelling voor je op de grond.
Ik vraag aan jou: “En wat valt je op? Hoe voelt het wanneer je hiernaar kijkt?”
Hoe was je jeugd?
Vlak ervoor hebben we een gesprek gehad over de reden waarom je hier bent. Je bent moe, je hebt weinig energie, je staat altijd voor iedereen klaar, op je werk ga je altijd maar door, jij lost het wel op, perfectionistisch tot in de eeuwigheid.
In dat gesprek gaan we terug. Terug naar je jeugd, terug naar de conceptie, terug naar je ouders. Je gezin van herkomst. Soms zelfs terug naar je opa en oma.
“Ik heb een perfecte jeugd gehad, ik kwam niets te kort!” Dit wordt meerdere keren herhaald. Het is blijkbaar belangrijk dat ik dat weet. De rest van je leven was niet altijd even makkelijk dus daar zal de oorzaak wel liggen.
Daar zit het probleem niet hoor!
Wanneer ik een beetje doorvraag over de huidige situatie en vraag of er soms herkenning is, herkenning van situaties uit je jeugd met je ouders. Dan krijg ik, ja, mijn vader zei toen ik jong was altijd “ja kom op joh, gewoon gaan en oplossen die handel!”
“Maar daar zit het probleem niet hoor” hoor ik er direct achteraan, daar is weer die loyaliteit. We zetten het gesprek verder door en praten over de huidige situatie en soms prik ik even door naar het verleden.
Ik sta op en zeg: “Ik weet wat we gaan doen!” Wanneer ik dat zeg is het tijd voor ACTIE. We zijn uitgepraat.
Je kijkt naar de ankers in de opstelling en weer naar mij en weer naar de ankers terwijl je op je nagels bijt. “Ik heb moeite met hier iets over te zeggen!”
Boven je ouders
Je ligt boven je ouders, en daaronder liggen je broers en zussen. Onbewust voel je dat dit niet klopt. Wanneer ik doorvraag geef je aan dat jij je groter voelt dan je ouders. En dat is ook wat de opstelling laat zien.
Toch klopt dit niet met het beeld dat je in je hoofd hebt van je ouders en je jeugd. Je hebt tenslotte een perfecte en fijne jeugd gehad! Er ontbrak je (voor je gevoel) op dat moment aan niets.
Het gaat niet om wie er schuldig of onschuldig is!
Hier iets over zeggen maakt dat je in een loyaliteitsconflict komt. De loyaliteit naar je ouders is groot, dat geldt voor iedereen. In een perfecte jeugd maar ook in een jeugd waar je (een van) je ouders misschien liever ziet gaan. Je houdt van je ouders en daar wil je niets slechts over zeggen. In de situatie dat (een van) je ouders iets daadwerkelijk slechts hebben gedaan is het makkelijker om daar iets van te vinden en/of zeggen.
In het geval van de perfecte jeugd is dat toch iets moeilijker. Je wilt je ouders niet afvallen want je hebt het toch goed gehad. Het voelt alsof je ze aanvalt, teleurstelt.
In systemisch werk gaat het niet over een schuldige aanwijzen. Er is geen goed en er is geen fout. Beide ouders en de rest van de gezinsleden mogen en moeten er zijn en mogen gezien worden. Het gaat over wetmatigheden en inzichten krijgen in je systeem en daardoor inzicht in je doen en laten. Accepteren hoe de situatie was en weer je eigen plek innemen zodat de energie weer kan gaan stromen. Accepteren dat iedereen het beste heeft gedaan wat in zijn/haar mogelijkheden lag.
Bedenk goed dat alle ouders datgene doen waarvan ze denken dat het op dat moment het beste/juiste is. Altijd vanuit een juiste intentie. Ook al zien wij die juiste intentie niet altijd direct.
Dit is niet jouw taak
Wanneer de energie weer stroomt kom je in die welbekende flow en kost je leven veel minder moeite. De situatie, je jeugd, erkennen zoals hij is, ook al is hij op het eerste gezicht helemaal perfect, is de eerste stap naar een stukje bewustwording en rust in je systeem. Zien dat bijvoorbeeld het zorgen voor je moeder tijdens langdurige ziekte, wat je overigens niet als erg hebt ervaren, eigenlijk helemaal niet jouw taak was. Jouw moeder zorgt voor jou en niet andersom. Het zorgen voor en het boven je ouders gaan staan kan later zorgen voor verschillende klachten zoals jezelf wegcijferen, perfectionisme, altijd maar doorgaan etc.
Je jeugd hoeft niet vreselijk te zijn geweest om toch bepaalde patronen en overtuigingen te ontwikkelen waar je in je volwassen leven last van kan hebben. Dit onder ogen zien doet niets, maar dan ook niets af aan jouw perfecte en fijne jeugd! Je bent dan nog steeds loyaal aan je ouders.
Liefs Nina
Disclaimer. Dit verhaal is een combinatie van meerdere verhalen ineen zodat niemand zich hier verder in kan herkennen.
